Carola Schouten: één jaar burgemeester in de Maasstad

Een jaar geleden, op 10 oktober 2024, nam Carola Schouten het ambt van burgemeester van Rotterdam op zich. Ze werd daarmee de allereerste vrouwelijke burgemeester in onze stad. Sindsdien zie je haar wandelen door straten, praten met mensen, luisteren naar zorgen en dromen én haar eigen stempel drukken op Rotterdam.

Terug naar het begin — haar pad naar hier

Carola is geen geboren Rotterdammer, maar ze woont al sinds 1995 in deze stad, in Delfshaven. Ze koos Rotterdam als thuis, leerde de stad kennen met al zijn contrasten, zijn kracht én zijn kwetsbaarheid. Voordat ze burgemeester werd, werkte ze jaren op nationaal niveau: minister van Landbouw, later verantwoordelijk voor armoedebeleid en pensioenen. Ze kende grote dossiers, politieke druk, kritiek, maar altijd met de overtuiging dat mensen voorop moeten staan.

Toen de functie van burgemeester vrijkwam, hoorde ik aanvankelijk wat scepsis: een politicus met een andere achtergrond, een andere signatuur, zou ze passen bij onze stad? Maar al gauw bleek dat juist haar persoonlijke verhaal en haar manier van omgaan met verschil en tegenslag haar een geschikte verbinder maken.

Het eerste jaar in de stad

In dat eerste jaar kreeg ze geen rustige start. Er waren spanningen, veiligheidsproblemen, momenten dat de stad rilde van onrust. Maar ze trok erop uit: naar buurthuizen, naar scholen, naar pleinen. Niet om uit te leggen, maar om te horen. Soms stelde ze zichzelf kwetsbaar op, gaf ze toe dat het niet eenvoudig is. En toch: dat menselijke, dat directe, werkt.

Ik herinner me dat ik hoorde over haar maanden, haar eerste honderd dagen, waarin ze vaak terugkeek. Ze zei: “Ik wil het graag goed doen.” Die zin is simpel, maar het draagvlak ervan zit in hoe je haar ziet bewegen, in de stad, tussen de mensen, niet erboven.

In gesprekken hoorde ik dat ze ook plekken bezocht waar mensen worstelen, waar het leven lastig is. Niet om politieke winst te boeken, maar omdat ze wil begrijpen wat er leeft. Ik geloof niet dat ze af en toe een wandeling doet voor de foto, ik voel dat ze echt wil zijn, echt betrokken wil zijn.

Wat dit jaar mij liet zien

Wat mij in dit jaar opvalt:

• Ze is geen burgemeester die vanachter een bureau regeert. Je ziet haar. Je hoort haar.

• Ze schuwt moeilijke dossiers niet. Integendeel: kwesties als veiligheid, sociale ongelijkheid, vertrouwen, ze pakt ze op, stap voor stap.

• Ze respecteert verschillen. In een stad als Rotterdam botsen overtuigingen, culturen en belangen. Toch zie ik haar proberen bruggen te slaan.

• Ze blijft menselijk, haar verleden, haar rol als alleenstaande moeder, haar wortels, je merkt dat ze weet wat het is om te balanceren tussen ambitie en kwetsbaarheid.

Waarom ik blij ben dat ze hier is

Misschien ben ik niet helemaal haar partij, politiek gezien. Maar wat ik zie is kracht, lef en verbinding. Wat ik zie is een burgemeester die wéét dat Rotterdam een stad is van hoekigheid en rauwheid. Een stad waarin je niet altijd zachtjes kunt fluisteren, maar soms hard moet spreken. En ik denk: wij kunnen met haar verder. Niet omdat we alles met haar delen, maar omdat we samen kunnen bouwen.

Dus: welkom aan het einde van het eerste jaar, burgemeester Schouten. Op naar meer jaren. Met oog, moed en vertrouwen!

Op de onderste foto: Die ene keer dat ik haar ontmoette… heel erg in de verte dan. Tijdens een herdenking op 4 mei op begraafplaats Laurentius in Crooswijk.