Soms, als ik weer eens een nieuwsbericht lees over smeltende gletsjers, extreme hittegolven of bosbranden die hele dorpen verwoesten, vraag ik me iets af wat me diep verontrust. Hoe kan het dat er nog steeds mensen zijn die klimaatverandering ontkennen? En meer nog: hoe kan het dat mensen met kinderen – en zelfs kleinkinderen – hun kop in het zand steken?
Zelf heb ik geen kinderen. Ik zou in theorie kunnen denken: wat kan mij het schelen? Ik red het nog wel. Mijn tijd kan ik uitzitten. Maar dat doe ik niet. Ik maak me wél druk. En daarom snap ik het des te minder dat er mensen zijn die hun eigen vlees en bloed op een onleefbare planeet achterlaten zonder zich daar druk over te maken.
De cijfers liegen er niet om. De afgelopen tien jaar waren de warmste ooit gemeten. In 2023 werd een recordtemperatuur van 53,3 graden Celsius gehaald in Death Valley, Californië. Maar ook dichter bij huis merken we de gevolgen: denk aan de overstromingen in Limburg en België in 2021, waarbij dorpen onder water kwamen te staan en levens werden verwoest. De wetenschap is helder: we stevenen af op een opwarming van ten minste 2,5 tot 3 graden deze eeuw, als we niets doen. En elke fractie van een graad betekent meer natuurrampen, meer mislukte oogsten, meer klimaatvluchtelingen.
Wat zeggen klimaatontkenners? Dat het allemaal wel meevalt? Dat we ons niet zo druk moeten maken? Ik wil ze vragen: als je nu in je warme, veilige huis zit met je (klein)kinderen om je heen, als je ze ziet spelen en lachen, als je ze over twintig of dertig jaar gelukkig hoopt te zien, hoe kun je dan nog in de spiegel kijken en zeggen: ‘Ach, het zal mijn tijd wel duren’?
De keuzes die we nu maken, bepalen of zij een toekomst hebben waarin ze nog buiten kunnen spelen zonder hitteberoerte. Of ze nog betaalbaar voedsel hebben. Of ze niet massaal op de vlucht moeten slaan voor droogte en overstromingen. En ja, jij hebt invloed. Of je blijft vliegen naar verre vakantiebestemmingen. Of je je huis verduurzaamt. Of je politieke partijen steunt die klimaatbeleid serieus nemen.
Als je van je (klein)kinderen houdt, handel er dan ook naar. Want zeg eens eerlijk: wat laat je ze liever na? Een goedgevulde spaarrekening of een planeet die leefbaar blijft?
Victoria Verhulst